24 março 2008

Paz Noya

Paz esperou en París e o ril chegou. Chegou e instalouse, mais o corpo xa estaba canso. Foisenos estes dias cun corpo que non acompañaba a súa ilusión, un carácter vital e optismo. O contido non se correspondia co continente. Tantos proxectos, que fican sen facer, neste caso porque precisaba a autonomía que o novo ril lle ía a dar. O sábado paz volta á Terra, e o domingo, a refundir continente e contido no Monte de Santa Tegra, como ela queria.

5 Comments:

Blogger IMAGINA said...

Hola... no sé quién eres, pero sí quién era Paz Noya. Soy su amiga desde que ella era estudiante de literatura en Venezuela y yo compartía primeras ilusiones de adolescente con su hermano.
Estoy muy triste por la noticia de su desaparición física.
La quería mucho, como quiero a toda su familia.

9:03 da tarde  
Blogger tangaranho said...

...e é que somos escravos do tempo, do maldito tempo...

5:32 da tarde  
Blogger torredebabel said...

sintoo moito. A morte sabe escoller: lévase aos mellores e aqui quedamos o resto, cada día mais sos e tristes...

12:16 da manhã  
Blogger Nuca said...

Qué post máis belo e sentido! Vese que deixa bos amigos.

4:28 da tarde  
Anonymous Anónimo said...

Gracias Ana...
Espero estes bien

12:35 da manhã  

Enviar um comentário

<< Home


Estadisticas de visitas