28 agosto 2008

Testemuña dun mesmo


¿Podré con esta llave
entrar en los amores del crepúsculo?
ojalá amemos sin bochorno

ojalá amemos

ojalá

Unha vez, estiven ao lado del. Impresionoume tanto que non tiven a ousadia de falarlle, e ollo, que eu son persoa extrovertida. Non sei se por respeito ou porque seus poemas xa me decian tanto, que non facian falta máis palabras nen un episodio de admiración. A él non, a Mario, non.


Volta Benedetti a deleitarnos cos seus novos poemas, no fin dunha vida plena, comprometida, polivalente.


Montevideo homenaxeao, cántao e recitao.


Mario Benedetti xa non precisa palabras, vai portátil, pegado como as medusas do rio da Prata.

3 Comments:

Blogger Marinha de Allegue said...

BENEDETTI EN MAIUSCULAS!!!.

Unha aperta Clara Flor.
:)

11:09 da tarde  
Anonymous Anónimo said...

Este comentário foi removido por um gestor do blogue.

12:43 da tarde  
Anonymous Anónimo said...

Este comentário foi removido por um gestor do blogue.

3:31 da tarde  

Enviar um comentário

<< Home


Estadisticas de visitas