07 maio 2007

Verde


Cor benquerida das linguas da maison. Green, grün, vert, verde.

Encántame aínda que sexa un tópico como o verde do meu país. Hai unhas semanas que estiven alí e dende o bus de Compostela a Vigo, sorprendinme cos fentos que naceron perto das rochas despóis dos incendios que bordean toda a autopista do Atlántico. Discretamente asombrada polas fiestras, como se fora a primeira vez que vía aquel lugar.

A distancia trastoca até as cores. Non sei se hai unha cor que se poida asociar á diáspora galega. Se así fora, eu non escollería nen o azul nen o vermello nen o branco ou preto, senón que escollería o verde. Non por razons obxetivas, senón porque é unha cor aberta, producto de dúas cores, do azul e do amarelo. Mélange. Verde como actitude, como deferencia, como pose, como compromiso, como a cor da armonia. Verde como a esperanza prestada do que debe ser o futuro.

(Foto prestada de Viajando nas palavras).


6 Comments:

Blogger Mrs.Doyle said...

Verde da esperanza na nosa cultura. En Asia a esperanza ten cor vermella.

Estou de acordo coa súa elección, esa é tamén a miña cor.

Como decía Lorca:"Verde que te quiero verde"

12:16 da manhã  
Blogger Ra said...

Mi color preferido, con diferencia.
besos

10:28 da tarde  
Blogger Suso Lista said...

¡Ui! tamén é o color da Benemérita, je je. Ahora mismo, Ghalicia está verde e amarela, preciosa...e que continue sempre. Bicos

11:57 da tarde  
Blogger torredebabel said...

a min gústame a diáspora de todas as cores, de todas as xeografías, de todas as diferencias pero uniforme no seu amor por Galiza. Algo no que ti, benquerida Clara Flor, tes moito moito que ver...

12:18 da manhã  
Blogger Son Unha Xoaniña said...

Clara Flor, verde é a cor que acompaña a tódalas flores, así que paréceme apropiada para ti na daáspora.
Un saúdo.

10:37 da manhã  
Blogger 日月神教-向左使 said...

Este comentário foi removido por um gestor do blogue.

3:10 da manhã  

Enviar um comentário

<< Home


Estadisticas de visitas